błagać kogoś (o coś)

См. также в других словарях:

• błagać — (kogoś) o coś na kolanach, na klęczkach zob. kolano 1. Błagać na wszystkie świętości zob. świętość. Błagać na wszystko w świecie zob. świat 1 …   Słownik frazeologiczny

• błagać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, błagaćam, błagaća, błagaćają, błagaćany {{/stl 8}}{{stl 7}} usilnie, z pokorą prosić o coś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Błagać o wybaczenie, o darowanie życia, o pomoc. Błagać Boga o zdrowie dla dziecka.{{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• prosić [błagać, zaklinać] — {{/stl 13}}{{stl 8}}{kogoś} {{/stl 8}}na wszystkie świętości {{/stl 13}}{{stl 7}} prosić, błagać bardzo o coś, na czym komuś szczególnie zależy, co jest dla kogoś niezwykle ważne : {{/stl 7}}{{stl 10}}Błagam was na wszystkie świętości, pomóżcie… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• świat — m IV, D. a, C. u, Ms. świecie; lm M. y 1. «kula ziemska, Ziemia jako miejsce bytowania człowieka wraz ze wszystkim, co na niej istnieje; warunki tego bytowania, życie na Ziemi z wszelkimi jego przejawami» Życie na świecie. Podróżować, wędrować po …   Słownik języka polskiego

• kolano — 1. Błagać, prosić (kogoś) o coś na kolanach, na klęczkach «błagać, prosić usilnie, uniżenie, poniżając się»: Gdyby jeszcze obiecali, że na wikcie więziennym stracę 10 kilo, błagałabym na klęczkach, żeby mnie zamknięto. Mam za słabą wolę, żeby się …   Słownik frazeologiczny

• prosić — ndk VIa, proszę, prosićsisz, proś, prosićsił, proszony 1. «w grzecznej formie zwracać się do kogoś, by coś uzyskać, otrzymać, wyjednać, by kogoś do czegoś skłonić» Prosić koleżankę do telefonu. Prosić rodzinę do stołu. Prosić o pomoc. Prosić o… …   Słownik języka polskiego

• zaklinać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zaklinaćam, zaklinaća, zaklinaćają, zaklinaćany {{/stl 8}}– zakląć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Va, zaklinaćklnę, zaklinaćklnie, zaklinaćklnij, zaklinaćklął, zaklinaćklęli, zaklinaćklęty {{/stl 8}}{{stl 7}} w… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zakląć — dk Xc, zakląćklnę, zakląćklniesz, zakląćklnij, zakląćklął, zakląćklęła, zakląćklęli, zakląćklęty zaklinać ndk I, zakląćam, zakląćasz, zakląćają, zakląćaj, zakląćał, zakląćany 1. tylko dk «wypowiedzieć przekleństwo, przekląć» Zakląć brzydko,… …   Słownik języka polskiego

• klęczki — 1. Na klęczkach «z przesadną czcią, uniżonością, nabożeństwem»: W ogóle kiedy czytam niektóre teksty autorów katolickich o dialogu chrześcijańsko żydowskim, odnoszę wrażenie, że są one pisane na klęczkach, że czai się w nich jakiś kompleks… …   Słownik frazeologiczny

• kolano — n III, Ms. kolanonie; lm D. kolanoan 1. «część nogi przednia dolna okolica uda i górna podudzia, leżąca przy stawie kolanowym; także sam ten staw» Woda do kolan, po kolana. Klęknąć na jedno kolano. Stłuc sobie kolano. Zapaść się w śnieg po kolana …   Słownik języka polskiego

• noga — ż III, CMs. nodze; lm D. nóg 1. «kończyna dolna ludzi, kończyna zwierząt» Prawa, lewa noga. Przednie, tylne nogi (zwierzęcia). Nogi ptaków. Nogi owadów. Długie, krótkie, cienkie, chude, grube nogi. Krzywe, koślawe, kabłąkowate, pałąkowate nogi.… …   Słownik języka polskiego